Lieve Veenkerkers,
Hoe is het met u, met jou? Red je je een beetje? Lukt t met thuis werken met de kinderen? Kun je je draai wat vinden in je eentje? Heb je nog wel wat contact via de telefoon?
Het is hartstikke ingrijpend wat er nu gebeurt. Ik vind het bijvoorbeeld heel lastig dat ik een ander niet meer kan aanraken. Als ik iemand spreek, groeten wij beleefd en blijven op afstand, terwijl ik een hand wil geven of op de schouder wil slaan. Als ik iemand hoor, hoe moeilijk hij of zij het heeft, dan wil ik knuffelen. Als ik trots ben op iemand, dankbaar of wat dan ook, ik wil mezelf uiten door nabij te zijn, fysiek nabij. En dat zal niet alleen voor mij gelden denk ik.
Juist in tijden van crisis wil je de ander nabij zijn, aanraken, vasthouden…en dat kan nu niet. Iedereen wandelt een beetje rondjes op een eigen eiland.
Het overrompelt me soms, geeft me een machteloos gevoel. Vooral als ik denk aan mensen en kinderen in hele kwetsbare plekken en situaties.
Ik mis u en jullie ook. De vanzelfsprekendheid van samen optrekken, ontmoetingen en mooie gesprekken, alles wat gemeenschap zo waardevol maakt. Het is er nog wel, zij het anders. Ik kijk er enorm uit naar het moment dat we elkaar weer op de schouder mogen slaan ter begroeting en elkaar in het echt zien en spreken. Voor nu nog even niet.
Maar wat is er wel? Met een mooi en zeer toegewijd team hebben we deze week filmopnames gemaakt ter vervanging van de vieringen op Goede Vrijdag en Stille Zaterdag. Paasmorgen gaan we nog doen. Ik had van te voren niet gedacht dat het zo’n klus zou zijn en we zijn nog niet klaar. Er moet nu gemonteerd worden…
Elk van deze filmpjes zal u en jou gemaild worden op de betreffende dag. Dan kun je zelf bepalen wanneer je er even voor kunt zitten. Voor de paasmorgenfilm heb ik al heel wat foto’s ontvangen! En als je die nog niet geappt/gemaild hebt naar me: doen!!! Ik verzamel zoveel mogelijk gezichten van de Veenkerk! Wat is dat toch bijzonder al die gezichten te zien van zovelen van jullie! Ik weet zeker dat t resultaat u en jou ook zal ontroeren. Ik voel me nu ook meer dan verbonden met jullie.
Op deze plek wil ik alvast het team een enorme pluim geven, tot zeer laat in de avond hebben we staan werken:
Ronald Kremer
Matthijs van de Brink
Ferdinand Contant
Albert Klein Kranenburg
Vinay
Johan Hamminga
Nico Grims
Annemiek Boot
Echt geweldig!! Dankjullie wel!
De betekenis van Pasen voelt actueler dan ooit. Bevrijding, gezien worden, bij je naam genoemd worden, opstaan en verder gaan. Maar ook de woorden van Goede Vrijdag hoor ik: Het zinloze lijden en de eenzaamheid, de vragen, die aan ons zelf gesteld worden en aan de wereld waarin wij leven, het roepen naar een God die lijkt te zwijgen. Het is zo voelbaar allemaal nu.
Ik blijf geloven in de God die draagt. Ik blijf God zien in al die tekenen van samen, een lief en onverwacht gebaar, even een telefoontje/kaartje. We laten elkaar niet vallen, en we doen wat we kunnen! Wees mild voor jezelf en de ander. Ik zie dat zoveel mensen hun best doen.
En om God te blijven voelen en ontdekken, juist in een deze tijd een tip:
Ga elke dag eens zitten en probeer drie dingen te bedenken waar je dankbaar voor bent. Drie dingen, klein, groot, maakt niet uit.
Als je alleen bent: schrijf ze op!
Als je samen bent: deel deze met elkaar!
Blijf jezelf en elkaar wijzen op die kleine tekens van leven waar Gods licht en liefde doorheen stralen. Het helpt, echt, het helpt!
Ter bemoediging en troost een mooi liedje:
