Beste Veenkerkers,
Afgelopen zondag hebben we elkaar weer ontmoet in de Kamers. Dat voelde heel vertrouwd en tegelijk ook heel anders. Wat wel heel duidelijk is, is dat ‘t enorm goed is om elkaar te zien en te ontmoeten. Het lucht op en geeft lucht, letterlijk en figuurlijk.
We hebben afgelopen zondag goed kunnen oefenen en proberen hoe we het zo veilig mogelijk kunnen doen. En we hebben ontdekt dat dat ook kan!
- De stoelen staan vast opgesteld op anderhalve meter afstand.
- Alle deuren staan tegen elkaar open voor maximale ventilatie.
- Kom je uit één huishouden, kun je wel naast elkaar zitten.
- Buiten achter de schuifpui staat een ruim terras opgesteld, waar we elkaar op afstand kunnen ontmoeten.
- Er wordt niet gezongen, maar wel muziek gespeeld en vertoond.
- Heb je klachten, dan blijf je thuis.
- Reserveren kan via deze link: https://www.kerkbezoekplanner.nl/inschrijven/3JK3DQmP
Uiterlijk zaterdag krijg je de bevestiging of je reservering door kan gaan. Wees op tijd erbij, er mogen maximaal 40 mensen in de zaal.
- Vanaf september gaan we ook weer beginnen met de oppas en kinderwoorddienst, dat is er nu nog niet. Kinderen kunnen wel mee, maar zitten op schoot (tot 4 jaar) of op de bankjes aan de zijkant (vanaf 4 jaar). Aangezien het best nog warm is, denk even na of je je kind drie kwartier op schoot wilt hebben.
Het lijkt wat dubbel om toch weer te gaan vieren in het licht van de recente ontwikkelingen van het virus. Tegelijk krijgen we voldoende bevestiging, ook vanuit de PKN, dat mits we ons aan de maatregelen houden, er geen besmettelijke situaties kunnen ontstaan. Dat zullen we dan ook doen. Mocht je je toch niet veilig genoeg voelen, dan heb ik daar alle begrip voor. We zijn op dit moment ook aan het onderzoeken of en hoe we digitaal present kunnen zijn.
Na deze dienstmededelingen, even iets anders.
Het was warm en is nog steeds warm. Niet iedereen is daar even goed tegen bestand, merk ik. De hitte en de verveling slaan toe en mensen raken letterlijk en figuurlijk oververhit. En brandende woorden worden geschreeuwd en getwitterd. Metaforen als: snel aangebrand, kort lontje, heethoofd etc etc… allemaal toepasbaar op de ontvlambare tijd waarin we ons bevinden. Is het mogelijk om toch op een of andere wijze ‘het hoofd koel’ te houden? Om in al die wirwar van meningen en uitspraken ergens de wijsheid te blijven ontdekken en behouden? Ik vind het soms wel lastig hoor. Al is het maar om te weten wat er wijs en verstandig ís in bepaalde situaties. Ik merk dat ik het heel graag echt goed wil doen voor iedereen. Maar ik weet ook dat dát onmogelijk is. Ik kan niet in uw en jullie harten kijken, ken jullie zorg niet voldoende en kan ook niet voor u en jullie beslissen. Dus ik vaar op het enige kompas dat ik ken: nuchter verstand met vertrouwen in de ander.
Ja inderdaad, vertrouwen in de ander. Ik geloof namelijk nog steeds dat er meer mensen wel deugen dan niet en dat veel mensen (de meesten) echt het beste voor hebben met hun naaste. Dit besef koelt een heethoofd af… sissend verdampt het de woede en frustratie die zich om een hart heeft geslagen. “Jij deugt”, zeg je, terwijl je de ander in de ogen kijkt (op anderhalve meter afstand)…
Paulus was ook best een heethoofd, misschien herinner je je de serie preken nog wel van vorig jaar. Hij was bevlogen en gepassioneerd en kon behoorlijk uit z’n slof schieten en van leer trekken. Tegelijk zorgde deze passie van Paulus er wel voor dat hij ver kwam, tot in Rome zelfs. Door zijn bevlogenheid wist hij mensen te raken en mee te nemen in zijn verhaal en boodschap van en over Jezus. Deze zondag horen we het verhaal van Lydia, de purperverkoopster.
Ik neem jullie weer mee in de verhalen over Paulus. Want ik ervaar deze tijd, waarin we ons nu bevinden ook als een soort begin. We zoeken naar manieren om samen te komen en samen te zijn, we ontdekken wat werkt en niet werkt en vooral: we hebben daarin het beste met elkaar voor. Maar het is en blijft zoeken naar de juiste manier en de juiste toon. Ik kijk dan graag naar hoe Paulus dat deed. De man die in steeds weer andere contexten zijn verhaal wist over te brengen. Hij deed dat met passie en bevlogenheid, hij sprak vol vuur… past wel bij een heethoofd nietwaar?
Tot zondag!
Hartelijke groet,
Rolinka Klein Kranenburg