Dit fotoschilderij staat in mijn studeerkamer. Het is een foto van een klein kapelletje dat stond op de plek waar nu grofweg de Jumbo staat in Vathorst. Het kapelletje draagt de naam Bethel: Huis van God. In dit kleine heiligdom werd lang geleden gevierd, gedoopt en gebeden. Een klein protestants kerkje in het grotendeels katholieke Hooglanderveen. Zoals u ziet, het is wat overwoekerd. Het stond al lang ongebruikt in al zn kwetsbaarheid heilig te zijn. Het was er nog wel, zou je kunnen zeggen, maar niemand zocht t meer op. Uiteindelijk heeft het moeten wijken voor de projectontwikkelaars en zijn haar bezoekers gestorven ofwel uitgeweken naar… ja waarheen? Vast naar andere plaatsen om God en elkaar te ontmoeten, maar er zijn er vast ook bij wie dat verlangen net zo overwoekerd is geraakt als bij dit kleine kerkje. Misschien zijn ze teleurgesteld in de kerk, of in God, of in de mensen van die kerk. De takken die deze teleurstelling verbeelden zorgen ervoor dat het zicht op dat wat het eens was, verdwijnt; de letters zijn nauwelijks nog te lezen: Bethel: huis van God.
Het heeft wel iets heel melancholisch, vind u niet? En tegelijk, dat vind ik dus ook zo intrigerend, zijn er in en om Vathorst nog steeds kleine en grote ‘heiligdommen’ te vinden. Plekken waar men God ontmoeten kan en elkaar. Waar gebeden wordt, gezongen, gevierd, gedoopt… Kennelijk is het verlangen naar een ontmoeting met God en mensen niet verdwenen. De plek waar dat gebeurt is steeds alleen weer een andere. En de manier waarop het vormgegeven wordt, past bij de onverwachte vindplaats van die ontmoeting met God, met het heilige. De foto in mijn studeerkamer herinnert mij er steeds weer aan dat er ook achter grote lagen van overwoekerd onkruid, toch nog een overblijfsel is van dat heilige en onverwachte van een ontmoeting met God. Dat vergaat nooit helemaal. Het duikt weer op, op een andere plek, op een andere manier, in een andere tijd. Zo gaat God met mensen mee en blijven wij steeds opnieuw sporen van God ontdekken in onze tijd van leven.
Komende zondag staan we stil bij die heilige plek die de Veenkerk al 21 jaar is in het leven van veel mensen. Een ‘plek apart’ om God en mensen te ontmoeten. Om geraakt te worden door iets van de hemel, om opgetild te worden uit je eigen dagelijks bestaan, om zo nu en dan te ervaren: ik ben deel van een groter geheel, de hoop te delen en te voeden dat het kan: een wereld van vrede, om getroost te worden, gezien, misschien wel aangespoord en uit je comfortzone getrokken…al die heilige momenten. We lezen daarbij het verhaal van de droom van Jacob. Eenmaal ontwaakt uit zijn slaap riep hij: “Dit is zeker, op deze plaats is de Heer aanwezig.” Prachtig verhaal wat ons ook optillen kan en woorden en beelden geeft bij een bijzonder feestelijk moment.
Ik hoop u ook allemaal zaterdag te ontmoeten bij het concert, er zijn nog een paar kaarten! Alsjeblieft, reserveer! Ik heb een beetje een inkijkje in het programma en het is zo ontzettend bijzonder! Dit maak je niet gauw meer mee!
https://veenkerk.nl/jubileumfeest/
We maken ons op voor een bijzonder feestelijk weekend! Veel mensen hebben hun steentje er aan bijgedragen, hoe mooi om dit dan te beantwoorden met een grote opkomst! Samen dragen we deze gemeenschap.
Ik zie jullie graag!!
Met groet
Rolinka