Een vol hoofd, u kent t wel. Dat je gedachten niet meer rustig gaan en komen, maar als een soort verstopt riool je hoofd verzwaren. En alles wat erbij komt, maakt dat de druk opgevoerd wordt. Een vol hoofd, zo vol, dat je jezelf niet meer hoort denken. Dat je…
De volheid… oftewel zondag Trinitatis is het aanstaande zondag. Feest van Vader, Zoon en Geest. De zondag waar alles samenkomt, zou je kunnen zeggen. Ik heb natuurlijk geen idee op welke wijze Alain dat gaat uitleggen, ik vind het altijd een beetje een construct. Tegelijk is t wel een heel…
Afgelopen zondag was het Wezenzondag, een zogenaamde verloren zondag. Maar deze bleek allerminst verloren! Een geweldige opkomst uit alle drie de wijken, een bomvolle kerk, stoelen erbij, en het allerbelangrijkste: wat een geweldige sfeer: betrokken, warm, aandachtig, vrolijk en licht. Ik mag wel zeggen dat dit initiatief echt een zeer…
Een verloren zondag, zo lijkt t komende zondag. Net even niets. Hemelvaart is geweest (er zijn vast veel mensen een weekendje weg) en volgende week is het pas Pinksteren. Wat te doen? Wat te zeggen? Of deze zondag leeg laten? Allerminst, want juist in de verweesdheid van deze zondag worden…
Volle tijd is dit, waar veel gebeurt. Mijn hele leven gaat door mijn handen, inpakken, weggooien, opruimen en klussen in het nieuwe huisje. Ik geloof dat verhuizen een van de meest stressvolle tijden zijn voor een mens, en dat beaam ik nog maar eens. Soms weet ik echt niet meer…
Ze zijn er weer, de lammetjes! Met vrolijke ronddraaiende staartjes, drinken ze gulzig bij hun moeder. Huppelen door de wei en geven deze tijd toch die bevestiging van nieuw leven en hoopvolle toekomst. Tegelijk maakt één lam nog geen paradijs, zou je kunnen zeggen. Met Pasen achter de rug, waar…
We kunnen terugkijken op een intense Stille Week en een feestelijke Pasen, volgens mij staat er een mooi verslag van Peter Siebe ergens in de nieuwsbrief, dan wel op de site. En voor allen die het gemist hebben. De vieringen staan online. De afgelopen week was veelbewogen. Eerst zagen we…
Even een uitzichtje op mijn buro… een beetje opgeruimd nu. Maar dit is waar t gebeurt. Het schrijven, bedenken van de vieringen deze komende week. En ik merk dat ik dit jaar iets meer gespannen ben dan anders. Niet zenuwachtig, maar meer een gevoel van ‘nu gaat t gebeuren’…. Meteen…
Het gaat beginnen, of sterker nog, het ís al begonnen. Onze weg naar Pasen. Officieel natuurlijk op die eerste zondag van de veertigdagentijd. En komende zondag, met Palmpasen, zullen we de Stille of de Goede week inluiden. Een intense tijd. Een waardevolle tijd. Juist nu, nu om en in ons…
Steeds dichterbij Pasen komen we. Het leven vecht zich een weg naar buiten. Hoopvol vind ik dat, zie je wel: het Leven ís sterker. Tekens van hoop en verhalen van hoop hebben we nodig om ons op te richten, aan vast te houden, mee te voeden. Pasen, zo sprak iemand…