“God kan zomaar verschijnen, ook in de vinex”
“In mei 2007 maak ik voor het eerst kennis met de kerkelijke gemeente in de vinexwijk Amersfoort Vathorst”, vertelt Rolinka Klein Kranenburg. “Ik ben net vijf jaar predikant, 32 jaar, gescheiden en woon weer bij m’n moeder. Het ambt had ik min of meer aan de wilgen gehangen en ik was werkzaam in een verzorgingshuis in Amsterdam. Maar toen ik de advertentie zag voor deze vacature dacht ik: hier kan nog van alles gebeuren…”
Twee jaar later had de gemeente een eigen thuis: theater De Kamers. Pionieren en innovatie is, ondanks dat de gemeente inmiddels al 21 jaar bestaat, een blijvend gegeven in de Veenkerk.
Rolinka had het in die eerste jaren druk. “Ik was inmiddels ook les gaan geven op de basisschool in Vathorst, wat een hoop goed deed aan onze zichtbaarheid. Ik schreef een column in het plaatselijke krantje. Belangrijkste constante was dat er gevierd werd op zondag.
Gek genoeg leefde met name de Stille Week niet echt bij Veenkerkers. Dat zette me aan het denken over de doelgroep zogezegd. Dit zijn niet de ‘gewone’ kerkgangers. Dit zijn niet mensen met een flinke kerkelijke bagage. Dit zijn jonge ouders met kinderen in de drukte van het leven. Hoe spreek je hen aan? Wat is er nodig om die groep zodanig te prikkelen dat ze de kerk opzoeken?”
Iona: God voor het oprapen
In 2009 vertrok Rolinka voor een tijd naar Iona: een oecumenische gemeenschap, gericht op vrede en gerechtigheid, die veel jonge mensen trekt. “Ik kwam terug, vol met ideeën”, vertelt ze. “Vanaf dat moment gingen we als gemeenschap werken aan onze identiteit. Het basisprincipe van Iona is gastvrijheid. Voor de Veenkerk betekent dat: iedereen wordt gezien en ontvangen, je bent welkom, we zijn open naar elkaar en anderen, er is geen groepjesvorming. We heten nieuwkomers welkom bij de deur en vergrootten onze vindbaarheid online.”
De Veenkerk is gebouwd op vertrouwen, dat wat wij aanbieden, doen en uitdragen voldoende is om mensen nieuwsgierig te houden en uit te dagen opnieuw met zichzelf te komen. Centraal staat de overtuiging dat wie we zijn en wat we doen uiteindelijk niet om ons gaat, maar om de zaak van God.
Rolinka: “Onze vieringen zijn niet alleen bedoeld als troost en inspiratie, maar er ligt altijd een oproep om jezelf op en in het spel te zetten als het gaat om werken aan en in Gods koninkrijk. Doe goed. Doe God. De verhalen uit de bijbel zijn er voor ons en gaan over ons. Ze gaan over een God van kleine mensen. Het zijn verhalen die we vandaag de dag nog steeds meemaken. De liturgie kent geen vast stramien, maar wil ruimte maken voor onze weg door het leven met God.”
De Veenkerk is uitgekomen bij de kernwoorden verwonderen, verbinden en vernieuwen. Zowel in de vieringen als in de presentie zoeken we als gemeenschap naar de dunne lijn waar hemel en aarde elkaar raken, waar Gods Geest ons met zachte krachten mag inspireren en hoop geven. De dogma’s voorbij: niet denken vanuit een zeker weten, maar gezamenlijk op zoek zijn naar de ontmoeting met elkaar en met de Levende.
“Het evangelie blijft de bodem, onze grond en bron”, vertelt Rolinka. “We zijn Gods kerk! En God kan dus zomaar verschijnen, ook in de vinex.”
door Remco van Mulligen
De eerste viering van De Veenkerk vond plaats op 8 juni 2003 in ‘t Duysthuisje bij het I-Centrum van Vathorst.