Deze kleine voorbodes van de lente klingelen er alweer lustig op los. En eerlijk gezegd merk ik dat me dat erg goed doet. Een beetje meer zon en een beetje minder grijs en grauw. Het weerspiegelt ook wel wat mijn eigen binnenkant. Natuurlijk, de situatie waarin ik zit is nog steeds erg lastig en onzeker. Tegelijk, alles rondom de verkoop van het huis is nu zo’n beetje in gereedheid gebracht. En het actief zoeken naar iets anders is volop in gang. Je zou kunnen zeggen dat wat betreft de zakelijke kant ik de boel wel redelijk kan overzien. De emotionele kant van dit alles is wat anders. Ik heb veel aan de professionele therapeutische hulp die ik krijg, net als aan alle lieve aandacht en betrokkenheid van vrienden, familie en jullie als gemeente (waarvoor zo ontzettend veel dank!). De tijd zal het leren en het zal tijd nodig hebben om te helen van dit intense verdriet.
Toch voel ik dat ik wel weer wat aan het werk kan. Ik doe het met kleine stapjes, te beginnen met voorgaan. Zo ook deze zondag weer. Ik zie er erg naar uit. Ik vermoed dat t wellicht wat kwetsbaar zal voelen, tegelijk mag u er echt op vertrouwen dat als ik dit niet zou zien zitten, ik dit niet had gedaan. Ik vind het gewoon ook ontzettend fijn om weer in het wat normalere ritme terug te keren. Niet als vlucht, maar juist als steun en vangnet. Afgelopen zondag heb ik ‘geoefend’ in het voorgaan in Nijkerk. Kijken hoe t zou voelen. En dat voelde erg goed. Dus ik heb er alle vertrouwen in dat dit weer kan.
We lezen een stukje uit de profeet Jeremia, die een behoorlijk urgente boodschap heeft namens God aan het volk. “Waar zijn jullie mee bezig allemaal?” Of zoals we in mijn familie zeggen: “Ben je nou helemaal betoeterd!”. En deze vraag stel ik mezelf wel erg vaak de laatste tijd, met alles wat zich afspeelt in binnen-en buitenland. Jezus vertelt hoe we ons als kinderen van het licht ‘zouden moeten handhaven’ in een tijd die zich verdicht. Het gevaar is dat het een opgeheven vinger-preek wordt, maar de woorden van Jezus zijn niet bedoeld als een moreel offensief. Veel meer als een hartstochtelijke oproep om je leven steeds weer binnen Gods bereik te brengen en te houden. En dat alleen al valt niet mee, weten we inmiddels alles van denk ik. We gaan het ontdekken samen op deze laatste zondag voor de veertigdagentijd en dus het weekend van Carnaval.
Ik zie er enorm naar uit u en jullie weer te ontmoeten.
Hartelijks
Rolinka