Over nog maar drie weken en dan is t al zover, het feest van ons 21-jarig bestaan. Ik merk dat ik deze tijd daardoor vaker stil sta bij het verhaal van de Veenkerk. Af en toe een soort ‘oma vertelt’-gevoel. Hoe we begonnen, eerst in het info-centrum, maar daar was ik nog niet bij. Ik kwam toen de Veenkerk een plekje had in het Wellant-college. Ik weet nog dat ik destijds eigenlijk geen idee had waar ik aan begon. Wel dromen en gedachten over hoe kerk zou kúnnen zijn en worden, maar dat is wat anders.
Ik herinner me de eerste doopdienst die ik deed in de Veenkerk. We waren net ‘overgestapt’ naar het gebouw van de Kamers, het was de eerste viering daar. Dus er zat totaal geen routine in. Iedereen was wat opgewonden en nerveus. We werkten toen nog met liturgieboekjes. Door alle consternatie waren we die vergeten. Geen liturgie, wat nu? Hij is er toch gekomen, ik denk dat iemand snel heen en weer is gegaan. Ik herinner me ook nog wie ik doopte: Merel Schoonhoven. En moet je haar nu eens zien!
In de loop van de jaren zijn er veel, heel veel kinderen gedoopt in de Veenkerk. Helaas zien we ze lang niet allemaal opgroeien in ons midden. Tegelijk: een heleboel ook wel! We zien ze opgroeien en met hun eigenheid en vragen hun weg vinden in de gemeenschap. We zien ze veranderen.
Als Veenkerk zijn we in de loop der jaren ook echt opgegroeid en veranderd. Begonnen te vieren in de Kamers met liturgieboekjes, langzaamaan werd onze vorm steeds meer passend bij de zaal en de mogelijkheden. We hebben ons gevormd naar en in de ruimte die we bewonen. En daarmee hebben onszelf ook echt karakter gegeven, eigenheid. Tegelijk, wat erin zat, blijft er in zitten: nieuwsgierig, beetje rebels, alle ruimte om te zoeken en te twijfelen, en constant in beweging. En gelukkig zijn er genoeg mensen in de Veenkerk die zich hierin herkennen en mee doen. En komende zondag voegen we daar weer twee kindjes aan toe, aan die Veenkerkbeweging van gelovend onderweg en vragend en zoekend naar Gods spoor in de wereld. We heten Rosalie Zantema en Marit Valkema van harte welkom in ons midden.
Natuurlijk hopen we dat we hen kunnen zien opgroeien met alles wat ze meebrengen voor de mensen om hen heen. Dat we blijven werken aan een open, warme en bewuste gemeente, daar hoop ik op en geloof ik in.
Zie je zondag!
Groet Rolinka