Even een uitzichtje op mijn buro… een beetje opgeruimd nu. Maar dit is waar t gebeurt. Het schrijven, bedenken van de vieringen deze komende week. En ik merk dat ik dit jaar iets meer gespannen ben dan anders. Niet zenuwachtig, maar meer een gevoel van ‘nu gaat t gebeuren’…. Meteen kan ik tegen mezelf zeggen dat het al dan niet ‘lukken’ van die vieringen, niet van mij afhangt. Het gaat niet om mij. Maar dit jaar ervaar ik wel dat het meer dan andere jaren OVER mij gaat. Wat we aangaan deze week, de weg van de vriendschap en het verraad, van het lijden en verdriet tot aan de dood en dan dat nieuwe begin, aarzelend misschien eerst, maar op Paasmorgen overweldigend groots: Leven en Liefde… ja, dat gaat ook over mij. Het is persoonlijk. En dat is het altijd al wel geweest, maar dit jaar resoneert het des te meer. Ik denk dat daar mijn spanning zit. Zal het me lukken om de vieringen te dragen, de emoties die het losmaakt te verdragen, van u, van mijzelf? Een stemmetje van binnen stelt me gerust. Natuurlijk. En het is ook okay als het je wel zichtbaar raakt…
Deze drie avonden op Witte Donderdag en Goede Vrijdag en Stille Zaterdag zijn allemaal een persoonlijk verhaal. Het gaat ons allen aan. En het gaat God aan t hart, ook dat. Wíj gaan God aan t hart, dat is uiteindelijk waar dit hele gebeuren om draait, nietwaar?
Ik hoop van harte dat u en jullie dit willen en kunnen meebeleven. Behalve dat er veel werk in zit en er veel mensen echt druk mee zijn, van kosters en muziek en techniek, tot aan allerlei geregel achter de schermen, is het vooral een ervaring die je echt met elkaar beleven moet. Dit is waar het om gaat in de kerk, in gemeente-zijn, in hoe jij je met God verhoudt, jouw geloven vorm geeft. Deze week wordt iets van een geheim gevierd, dat haast niet uit te leggen is als je er niet bij bent. (Dat is misschien ook geen reclame, want dan lijkt het alsof je een soort van sekte bent, maar zo bedoel ik het niet.). Het is gewoonweg niet zomaar in ene Pasen, ik gun het iedereen om eens mee te maken hoe we daar uiteindelijk terecht komen, bij dat overweldigende feest.
Nu dan, het gaat beginnen morgen, eerst Pasen vieren met de Vuurvogel en dan s avonds met u en jullie, rond de tafel… we breken het brood en we delen de wijn… en daarna? Elke dag heeft echt genoeg aan zichzelf in deze week, stap voor stap.
Ik zie jullie graag!