Eens in de zoveel jaar valt die vijfde mei op een zondag. Zo ook dit jaar. Vorige week heb ik al gedachten gedeeld over de betekenis van deze dag en van die plechtige en herdenkingswaardige vierde mei. Ik doe dat niet nogmaals, om niet in herhaling te vallen.
Ik hoop en wens jullie en u de aandacht toe die deze tijd van ons vraagt. Op deze zondag, bijzonder genoeg, staat oa op het rooster het verhaal van de barmhartige Samaritaan. Een overbekend verhaal, en ik weet niet of ik het zal lezen. Toch, zo passend bij deze onze tijd: voor wie ben jij een naaste? En dat dan te lezen naast dat grote gebod: heb uw naaste lief als uzelf. Op het gevaar af dat we hier moralistisch van gaan worden, is t toch goed om deze woorden te horen en zoals dat vroeger in de kerk werd gezegd ‘in uw harten te bewaren’. En dan niet alleen te bewaren, maar er ook uit leven: als inspiratie, als correctie soms op je handelen en denken en als streven, perspectief zogezegd.
Ik weet nog niet goed hoe ons samenzijn er zondag uit zal zien. Ik heb zelf even wat gas terug genomen (zoals ik zie dat velen van jullie deze week een zonnige mei-vakantie genieten) om me wat op te laden voor de laatste weken voor onze vakantie. Daarbij is deze week bij ons in prive ook altijd één van vier en gedenk-dagen ( onze beiden verjaardagen en onze trouwdag). Dus het loopt wat door elkaar deze week.
Dat we zondag stil staan bij 4 en 5 mei lijkt me evident. Er is geen pianist, maar met muziek van YouTube (een karaokedienst) en een aangepaste vorm, zal het sowieso een waardevol moment zijn.
Even een toetsvraagje: hoe denkt u over het al dan niet zingen van het Wilhelmus (1 of 2 coupletten) tijdens deze viering? Wel of niet? Ik ken de argumenten voor en tegen en voor beiden is wat te zeggen. Om eerlijk te zijn: ik weet t zelf niet zo goed. Dus mijn vraag aan u: hoe denkt u daarover? Reacties via app of mail: predikant@veenkerk.nl