Bericht van Rolinka

Thuisgekomen na een prachtige reis naar Schotland en Iona. Dat betekent ook thuiskomen in de week waarin we herdenken en onze vrijheid vieren. En voor mij persoonlijk ook nog ns de week waarin Mark en ik vieren dat we 7 jaar getrouwd zijn en Mark zijn verjaardag viert.

Zoveel momenten die me even doen stilstaan bij wat van waarde is.

Mijn verblijf op Iona heeft me opnieuw weer geraakt in precies dat: gevoelig zijn voor wat van waarde is. Vieren samen, gastvrijheid, aandacht, stilte en heel veel drukte tegelijk, mensen die aan elkaar worden toevertrouwd, integriteit en authenticiteit, God voor het oprapen… Het was weer goed thuis te zijn daar. Met als een van de hoogtepuntjes dat ik op mijn verjaardag s avonds mocht voorgaan in die eeuwenoude Abbey en daar een viering mocht leiden waar brood en wijn werd gedeeld. Heel dierbaar.

Ik merk dat ik nog steeds naar woorden zoek die me helpen te beschrijven wat het is en waarom het is dat dit zo intens dierbaar voor me is en me zo goed doet. Ik heb ze nog niet gevonden. Ik beloof dat zodra ik ze heb, ik ze met u zal delen.

Ik ga zeker weer terug. Het was goed, en het is goed.

En dan terug in onze realiteit, waar we met onze neus op de feiten worden gedrukt: we staan stil bij onze vrijheid, eerst in gedenken en dan in vieren terwijl niet ver hiervandaan vechten mensen voor diezelfde vrijheid. Eens te meer voelen we hoe niet vanzelfsprekend het is en hoe kwetsbaar zoiets als vrijheid eigenlijk is. Ik hoop, ik bid dat we dit echt aanvoelen kunnen en er zorgvuldig(er) mee omgaan: elkaars vrijheid respecterend en onze vrijheid koesterend. En dat klinkt zo heel makkelijk, maar als je goed leest is dit precies waar we in onze samenleving moeite mee lijken te hebben.

Komende zondag is het ook nog ns moederdag. Voor mij persoonlijk nu niet direct een ondubbelzinnige feestdag, als ik eerlijk ben. Dat neemt niet weg dat ik wel vind dat jullie mama’s het verdienen om even in het zonnetje gezet te worden. Tegelijk nodigt deze zondag ook uit om wat breder te kijken dan alleen dat aardse moederschap, wat aan alle kanten complex kan zijn. Samen staan we stil bij de moederlijke kanten van God en hoe ons dat ook uitnodigt om verder te kijken dan eigen pijn en teleurstelling. En we gaan dopen: Jody en Willem Janse zullen hun Olivier ten doop houden. En Jody zal voor haar zoontje een prachtige solo zingen en zichzelf begeleiden op de piano. Ik hoop u weer te zien zondag!

Reacties zijn gesloten.