Kent u dat, dat er op de trap naar boven zich steeds meer ‘dingen’ verzamelen. ‘Dingen’ die ergens anders naartoe op weg zijn kennelijk. Die niet hier, noch daar mogen zijn. En zo gek, ‘s morgens is de trap nog leeg, maar ‘s avonds hebben ‘dingen’ zich weer verzameld onderweg naar weet ik veel waar… Op een avond van de week, toen ik met twee armen vol ‘dingen’ weer eens naar boven liep en me bedacht waar ik ze eens zou laten, bekroop mij de gedachte dat dit mijzelf ook regelmatig gebeurt. Dat er ‘dingen’ achterblijven in mij. Gedachten en zorgen, onaffe gesprekken, klusjes die wachten, voornemens die maar half voorgenomen zijn, en dat die ‘dingen’ mij langzaamaan dan in de weg gaan zitten. Ik kan niet meer vrij bewegen. Ze nemen ruimte in, die ik liever ergens anders aan zou besteden, maar ja… ze zitten er wel. Het liefst zou ik dan met m’n kop in de wind willen staan en me inbeelden dat de wind al die in-de-weg-zitters wegblaast. Zodat er weer ruimte komt voor mij.
Hoe doe je dat, opruimen? Leeg maken? Ik heb het antwoord nog niet gevonden, anders zouden ‘dingen’ mij niet meer zo in de weg zitten. Ik lees wel een verhaal in de bijbel over Jezus die boos alle in-de-weg-zitters in de tempel woest wegblaast. Hij jaagt ze de tempel uit. “Weg jullie, jullie belemmeren het zicht op God.” Gek genoeg wordt zijn schoonmaakactie niet door iedereen gewaardeerd. Dus komt Jezus met een nog radicaler plan: afbreken en dan helemaal opnieuw opbouwen. En dan zegt hij er ook nog bij dat hij dat zelf zal doen.
Zullen mensen het dan begrijpen? Petrus reageert onthutst wanneer Jezus iets soortgelijks zegt als hij spreekt over zijn naderend einde. “Ik zal worden gebroken, net als dit brood.” De radicaliteit is beangstigend en bijna ongelofelijk. Er lijkt toch een soort hardnekkigheid in mensen te zitten om echt los te laten wat (soms onbewust) in de weg zit. We gaan erover nadenken komende zondag.
Een bijzondere zondag ook, want we mogen een hele mooie groep nieuwe vrijwilligers verwelkomen. Het gehele pastorale team zal zich aan jullie voorstellen en een belofte van geheimhouding afleggen. Dit is belangrijk, want dan weet en hoort u dat uw verhaal veilig is bij degene met wie je het deelt. Daarnaast zal Hilde Kremer het stokje overnemen van Ineke Maatjes als jeugdouderling. Dat betekent dat we van Ineke afscheid gaan nemen en Hilde bevestigen in het ambt van jeugdouderling. En als laatste zal Age Pranger bevestigd worden als ouderling, die de Veenkerk in de Algemene Kerkenraad gaat vertegenwoordigen. Zo mooi om te zien dat we met elkaar uitstralen dat gemeenschap-zijn alleen maar werkt als we het echt samen doen.
Zie je zondag!
Rolinka