Op deze zondag staan we stil bij die geliefde dierbaren die we in het afgelopen jaar (en de jaren daarvoor) zijn verloren aan de dood. Geliefden wiens naam we noemen, met respect, met liefde. Wiens stem we soms nog horen in de kamer, wiens lach soms nog klinkt bij die ene grap, wiens lieve ogen je soms nog warm aankijken. Het is zo voelbaar nog, dat gemis. En het wordt vaak niet minder, hooguit dragelijker, milder, zachter.
Uit ervaring kan ik nu meer dan ooit invoelen hoe kostbaar het is om met een viering als dit, het ritueel van de vlinders, onze rouw in de ruimte te laten bestaan en ruimte te geven. Ik wil deze viering dan ook graag doen. Misschien denkt u wel: dat kan niet. Voor mij is juist dit een uitlaatklep voor alles wat er gebeurd is. Dit is hoe ik het graag wil doen, met u en jullie.
In deze viering noemen we hun namen en dragen hen zo op aan de Eeuwige. Daar waar ze geborgen zijn aan Gods warme hart. We maken ze even weer aanwezig, vullen de ruimte met de herinneringen aan hen. Zo eren we onze doden, mensen die ons in ons leven geraakt en gemaakt hebben tot wie we nu zijn. Ze wandelen met ons mee elke dag.
Wilt u dat de naam van jouw geliefde hardop uitgesproken wordt in deze viering, mail mij dan gerust de naam door. Dat kan naar predikant@veenkerk.nl.