A.s. zondag gaan we ons Paulus project afronden met prof Bert Jan Lietaert Peerbolte. Het is bijna een soort van afscheid nemen van onze reisgenoot, zo voelt ‘t een beetje. Dat is natuurlijk onzin, want we kunnen nog steeds Paulus lezen en herlezen. Toch, als je zo lang optrekt met één figuur, dan is ‘t wel ‘n beetje afscheid.
Ik ben zelf echt blij verrast over wat dit project heeft opgeleverd. Paulus is voor mij veel inzichtelijker en concreter geworden, dan ik daarvoor van hem dacht. Zijn niet aflatende inspanningen en overgave en passie voor het verhaal hebben mij echt geraakt. Ik zie hem echt als pionier van de eerste orde. In de PKN van nu wordt er veel gepraat over pionieren, zijn er ook veel pioniers (zelfbenoemd of niet), voor mij is Paulus een echte! Met een nieuw verhaal de boer op, steeds weer aansluiten bij wat er is en hoe dat wat er is, toch te weinig is voor de mens. De mens is meer waard, veel meer. En dat besef van Paulus, dat mens meer waard is dan hij denkt, namelijk God-waardig, heeft ‘m zo ver gebracht en maakte hem voor menigeen onweerstaanbaar. En ik moet nu schoorvoetend toegeven: ook voor mij. Het is nog steeds geen Simon Keizer, maar er zit wel iets onweerstaanbaars in Paulus.
Zondag zwaaien we hem uit. En gelukkig kunnen we zeggen dat we nog lang niet uitgepraat zijn met elkaar. Maar ik zal me voorlopig even weer met andere bijbelstukjes gaan bezig houden.
Zoals bijvoorbeeld zondag 24 november, onze Ode aan de doden. U mag nog steeds namen doorgeven van geliefde dierbaren. Doe dat alsjeblieft. Als ik de naam niet krijg, kan ik ‘m ook niet noemen. En natuurlijk zijn er wel mensen, die ik zo zelf kan verzinnen, maar net zo goed ook net even niet aan hebben gedacht. Dus geef alsjeblieft de namen door, dan weet u zeker dat ze genoemd worden!
Ik hoop op een mooi troostrijk samenzijn die zondag, waar we het leven eren en vieren. Juist door de doden present te stellen, eren wij hen die zij in leven voor ons geweest zijn.
Zie je zondag!
Hartelijks,
Rolinka