Toen ik een jaar of 8 was, woonde ik in Ter Aar in een grote pastorie en ging naar een school die De Hoeksteen heette. Ik had wel wat vriendinnetjes, niet bijster veel, ik werd ook best wel gepest, want ik (samen met broertje en zusje) waren toch die kinderen van de dominee. Ik was behoorlijk onhandig met sport en zat altijd als laatste op de bank als de teams werden gekozen. Ik was verlegen en werd al rood als er naar me gekeken werd, ik was vreselijk nieuwsgierig, gek op dieren, alle dieren en ik was een dromer.
Kinderen voor Kinderen was zo’n beetje de allerbelangrijkste aangever voor muziek, evenals de EO Kinderkrant. Je zou kunnen zeggen dat de bandbreedte niet zo breed was…
Het leven was redelijk overzichtelijk: buiten spelen en naar binnen als de lantaarns aangingen, zwemmen in het kanaal, we hadden een roeiboot, er lag s winters altijd ijs enz enz enz.
Zo hebben we allemaal onze verhalen over toen… en hopelijk kun je er met een glimlach op terug kijken, zie je de beperking van die tijd en van ouders en juffen en meesters met mildheid aan. Tegelijk ben ik me bewust dat dit heus niet voor een ieder kan. Dat er armoede was en geweld en onveiligheid, dat praten over gevoel en kijken naar de talenten van het kind nog begrippen waren die in de kinderschoenen stonden.
De meeste kinderen werden binnen de toen-bekende kaders opgevoed, ook als het gaat om vrouw-beeld en man-beeld, de klassieke rollen. (In de Zin-Kring komende week gaan we daar eens over nadenken en praten hoe dat is gegaan en wat daar allemaal ook in veranderd is en wat juist niet.) Er is zoveel wat we meenemen van vroeger, mooie dingen, maar ook trauma’s en littekens. En alles dragen we mee in ons opgroeien en volwassen leven.
Het bijzondere van dit project is dat al die verschillende levensfases voorbij komen en dat ook déze fase, onze jonge jaren, een eigen en heel persoonlijke melodie hebben. Waar het voor de een vrolijk en uitbundig was, was het voor de ander dreigend en traag. En die melodie die troostte, hoop bood… het is zo verschillend en anders (suggesties nog steeds welkom).
Wat we lezen in de bijbel is dat Jezus zegt: “laat de kinderen tot Mij komen, verhindert ze niet.” Kinderen centraal, een kind in het midden. Jezus doet daar iets heel radicaals eigenlijk, want kinderen in bijbelse tijden hadden helemaal niet zo’n centrale rol. Wat niet wil zeggen dat ze niet dierbaar gevonden werden. Hun ról, hun plek in de samenleving, werd anders gedefinieerd. We gaan erover lezen, zingen, en liedjes luisteren en met de kinderen samen gaan we op zoek naar er nodig is om ‘groot’ te worden…
Ik hoop je te zien aanstaande zondag!
Ps De Zin-kring gaat weer van start. Zie op de website voor meer info, opgeven kan nog steeds bij mij predikant@veenkerk.nl