Een hart, het symbool van de Liefde. De Liefde… een groot woord ook. Dante, de grote Italiaanse schrijver, schreef bijvoorbeeld dat het De Liefde is die de zon en de sterren beweegt. Grote woorden. Ik ben zelf op zich niet zo bang voor grote woorden. Als je ze maar voorzichtig uitspreekt, eerbiedig beluistert en oprecht zingt. Liefde is namelijk een groot woord, omdat het een groot gevoel is, een groot ideaal, een grote zegen. En juist in deze tijd, waar we zien wat er gebeurt als het niet meer De Liefde is, die als ideaal wordt gesteld, maar het kwaad, het donker, macht en overheersing, angst en geweld, al die andere grote en kleine begrippen.
Het vraagt wat van ons om dan toch elke keer weer De Liefde ertegenover te durven zetten, zien en zoeken… Het onbeschrijfelijke leed en de angst, het geweld en vooral de totale onrechtvaardigheid die we zien in Gaza en Israël, ik vind t werkelijk hartverscheurend en hemelbestormend vreselijk. En ik merk dat ik kriegel word van de talkshow tafels, waar veel wordt gezegd, maar waar ik het woord compassie vaak (niet altijd) mis. In situaties als deze, waar t lijkt alsof je gevraagd wordt ‘een kant’ te kiezen, dan is het bijna een keuze tussen twee kwaden. Kies dan De Liefde, zou Paulus zeggen. Maar ja, hoe doe je dat? En wat is dat eigenlijk?
Vorige viering in het kader van Songs of Life ging het over die levensfase, waarin we onze seksualiteit ontdekken. Deze keer gaat het over iets anders, iets waarvan ik denk dat het niet gebonden is aan een specifieke levensfase, maar wel levensbepalend is: De Liefde. We lezen het welbekende lied over de Liefde van Paulus. Juist nu, juist in deze tijd. En om onze woorden kracht bij te zetten en onze hoop te voeden, zullen we ook brood en wijn delen. Omdat we wel móeten haast, elkaar bemoedigen met dat Grote Woord, Liefde, in alle gebrokenheid die is er is.
Zie je zondag!