Dinsdagavond landden we in nat en koud Nederland. Wat is dat altijd een enorme overgang, van zonnig en warm en gul Italie naar huis. En ja, hier thuis is het eigen bed, lieve mensen, Nelson en de katten, vertrouwde omgeving… en ook werk en andere verplichtingen. Dus… weer ff wennen. We hebben het goed gehad, we hebben veel gerust en geslapen, genoten van prachtige uitzichten en heerlijk eten, vriendelijke en vrolijke mensen, de zon en het buitenleven. Ik word ook heel blij wanneer ik een Italiaanse supermarkt binnenloop, kun je me echt een hele ochtend kwijt. Wat een heerlijkheid en vers en lokaal en mjam…Echt… een uitje! Het was goed en nodig om even hoofd en hart door te laten waaien. In ieder geval voldoende opgeladen voor onze laatste etappe van het seizoen.
Eerlijk gezegd moet ik zelf nog een beetje landen nu, dus ik heb niet een heel goed beeld van de agenda nog.
Er staan in ieder geval aantal mooie en leuke momenten in de planning. De overstapdienst voor de kinderwoorddienstkinderen, een viering door de tieners, er zijn al wat ‘laatste keren’ geweest, goed en waardevol om stil te staan bij mijlpalen, dacht ik zo. Oh ja, ik heb erg mooie recensies van jullie mogen ontvangen over de voorstelling met Bastiaan Ragas en Ad van Nieuwpoort, ik ben zo blij dat dat een succes is geweest. Echt heel leuk!
Komende zondag is het Vaderdag. En ondanks dat we er nooit echt in meegingen, voel ik nu opeens wel dat t een ding is. Gek he. Ik ben erg blij dat iemand anders deze zondag voorgaat, en wel niemand minder dan Vathorster Kruispunt collega Pim Brouwer. Ik wens jou/jullie met Pim een mooi zondag toe. Voor allen met een vader: vier hem! Voor allen met een vader die leeft in hart en herinnering, vier hem. Voor allen met zonder vader, ik wens jou/ jullie vaderlijke aandacht van lieve dierbaren, en ik wens jou en jullie Gods vaderlijke nabijheid toe, die alles wat vader en moeder is eigenlijk overstijgt.
Lieve groet Rolinka