Nog heel even en de kerstdagen barsten echt los. Persoonlijk houd ik erg van deze periode. Voor mij is het een tijd waarin ik echt weer even bepaald wordt bij diegenen die heel dierbaar voor me zijn, met wie ik me verbonden voel. En deze tijd nodigt me dan ook uit om hen dat op een of andere manier te laten weten. Dat je speciaal bent, waardevol, uniek, met aandacht geschapen…al die dingen. Net als de sneeuwvlok hierboven. Ik ben alleen altijd te laat met kerstkaarten schrijven. Dus dat betekent telefoontjes, kattenbelletjes of anderszins… Tegelijk bepaalt deze tijd me bij de kwetsbaarheid van alles. Ook weer net als de sneeuwvlok. De vluchtigheid van dingen, de snelheid waarmee we leven, de breekbaarheid van het leven zelf. Het kan zo maar in eens donker worden in of bij je, er kan zo maar in eens iemand wegvallen of je gezondheid kan zo maar in eens niet meer vanzelfsprekend zijn. Dat hebben we niet in de hand. Daarom…deze tijd, om daar bij stil te staan. Om het te vieren, te koesteren, lief te hebben en het uit te spreken.
Heeft dat nog iets met kerst te maken? Ja, alles wat mij betreft.
Breekbaarder dan een baby kan God niet worden. Kostbaarder ook niet. Die baby, Jezus, waarin God weerspiegeld wordt, roept van alles bij ons op. En als we dan de schattigheid voorbij zijn, nodigt de baby uit om te verzorgen, te koesteren, op te pakken en te troosten, te voeden en mee te groeien. Al die dingen legt God bij de mens neer en hoopt dat we op die uitnodiging in gaan. Dus wanneer je dan iemand troost die juist in deze dagen alleen en verdrietig is, dan geef je gehoor aan de uitnodiging. Nou ja, voor ik de hele kerstpreek hier op schrijf…
Het is een bijzondere tijd, deze tijd.
Natuurlijk ben ik me bewust dat dat niet voor iedereen geldt. Juist om bovengenoemde redenen. Om die reden ben ik dankbaar dat er een plek als de kerk bestaat. Waar dat benoemd wordt, die kwetsbaarheid, waar er ruimte wordt gemaakt voor dat verdriet. En tegelijk waar er ook gevierd wordt, blijdschap gedeeld en ontroering.
Ik ben zo trots en dankbaar voor al die vrijwilligers die nu al zoveel tijd en energie in de voorbereidingen hebben gestoken. Echt fantastisch. Van het rondbrengen van de kerstkaarten tot het poetsen en versieren van het gebouw, van het maken van alle powerpoints tot het voorbereiden van de muziek. En dan heb ik het nog niet over al die mensen rondom de musical. Het is echt, echt waar: er gebeurt zoveel nu in en om de Veenkerk en iedereen draagt op zijn of haar manier mee. Ook als toeschouwer, betrokkene heb je een onmisbare rol: want zonder jou is het geen feest!
Dankjewel iedereen. Uit de grond van mijn hart: dankjewel. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik in deze gemeente terecht ben gekomen en met zoveel plezier en vertrouwen mag en kan werken!
Ik wens iedereen vanaf deze plek hele mooie en goede kerstdagen. Dat je je verbonden mag voelen met een ieder die je lief is, in de hemel en op aarde!
Hartelijke groet
Rolinka