LOT, de telefonische ondersteuningslijn zal met ingang van 1 juni worden beëindigd.
Nu voorzichtig het sociale leven en de kerkdiensten weer gaan beginnen, gaat dit telefonische luisterend oor haar diensten stoppen. De telefoonlijn gaat weer uit de lucht. We willen de 28 teamleden vanuit De Inham, het Brandpunt en de Veenkerk enorm bedanken voor hun tijd, aandacht en inzet. Wekelijks ontvingen zij een rooster om gebeld te kunnen worden tussen 08.00 uur en 14.00 uur en van 16.00 uur tot 22.00 uur. Er werd zelfs een achterwacht team ingeroosterd. Ze stonden paraat en namens de kerken present voor mensen in de buurt.
Ondanks dat de LOT(genoten) telefoonlijn breed is gepromoot, is er opvallend weinig gebruik gemaakt van dit mooie gezamenlijke initiatief. Bij nader onderzoek bij in de buurt033 en wijkteams Amersfoort, bleken mensen, die een bemoediging of een luisterend oor nodig hebben, liever gebruik maakten van een anonieme landelijke telefoonlijn en/of een familielid of goede vriend. Daarnaast is er in de corona periode in Amersfoort een hele boom aan goede initiatieven ontstaan, waaruit mensen konden kiezen. Veel van deze initiatieven hebben net als het LOT, de ervaring dat er weinig gebruik van werd gemaakt. Op zich kun je dan denken dat dit een goed teken is, want anders hadden mensen toch wel aan de bel getrokken? Helaas is dit maar ten dele waar. Mensen die in grote nood zijn gekomen ( financieel, psychisch, huiselijk geweld en/of overbelasting mantelzorg) hebben hulp nodig en blijken de weg naar hulp meestal wel te vinden. Maar andere mensen maken zich zorgen, gaan tobben, voelen zich eenzaam, gaan slecht slapen en melden zich niet. Hebben deze mensen dan geen hulp nodig? Ik ben van mening van wel. Persoonlijk denk ik dat de lockdown een zekere mate van drempelvrees bij mensen veroorzaakt; “Ben ik het wel waard om aandacht voor mijn zorgen te vragen terwijl mensen om mij heen zwaar ziek worden en of in grote problemen zijn?” Misschien moeten we ook niet vergeten dat we, ondanks alle sociale en kerkelijk goede initiatieven, een geïndividualiseerde samenleving zijn geworden. Burenhulp en noaberschap is niet meer een vanzelfsprekendheid. Omzien naar elkaar is een term, die regelmatig in een reclamespotje door de huiskamer galmt. En kennelijk is dit (helaas?) ook keihard nodig.
Hoewel we stoppen met LOT, blijven wij zoeken naar wegen om mensen te bereiken en doen een appél aan een ieder om met ons mee te denken en om te blijven zien naar de nood van de ander.
Spreuken 21: 13
Wie zijn oren sluit voor het gejammer van de arme, zal ooit zelf om hulp schreeuwen, en geen antwoord krijgen.
Jennie Harmelink, diaconaal opbouwwerker