Eet je thuis samen of ook wel eens niet? Bid je voor de maaltijd en hoe dan? En wie dankt er ook na de maaltijd? Alleen al naar aanleiding van het ontbijt hebben de tieners amusante gesprekken tijdens de afgelopen tienerkerk. Naast lekkere sapjes, eieren, hapjes en brood vielen er dus ook interessante inzichten met elkaar te delen. Na deze opwarmronde voerden we het gesprek over waar tieners vaak om strijden, maar wat Jezus zomaar cadeau kreeg: dat de mensen erkennen wie je bent en allemaal toestromen om jou op te merken. De aanleiding was een van de dagelijkse ‘Veertigdagentijd-mailtjes’ van Alain Verheij. Hij schrijft dat Jezus die grote mensenmassa’s helemaal niet wil. “Dat is misschien het spiegelbeeld van ongezien en ongekend zijn, maar voelt net zo eenzaam aan”, aldus Alain.
Over de vragen die dat opriep, hebben we met elkaar gesproken; over de waarde van ‘likes’ en ‘views’, de druk op de middelbare school om mee te gaan in bepaald gedrag of juist de keuze om daar niet aan mee te doen. De tieners herkennen allemaal die druk: hoe blijf je dan bij jezelf, je ware ik? Tenslotte spraken we in dat licht ‘per ongeluk’ over de vraag ‘ben je nog weleens iemand?’. Achteraf gezien was het een leesfout (‘bel je nog weleens iemand?’ was de vraag), maar het leverde wel een wat dieper gesprek op: door de groepsdruk en intensief gebruik van social media (gemiddeld 5 uur per dag online is heel gebruikelijk) kun je jezelf kwijtraten, wie ben je dan nog?