Het scheelt maar éen letter vandaag: verassing en verRassing… Wie weet word je op deze Valentijdsdag verrast door een geheime (of je) geliefde. Jou wordt de liefde verklaard met een bos bloemen, een kaartje, een klein gebaar.
Toevallig valt deze datum gelijk met Aswoensdag, de eerste dag van de veertigdagentijd, de vastentijd naar Pasen toe.
De tijd van verassing is aangebroken.
De tijd om te gedenken dat we slechts stof zijn,…
en tot stof zullen wij wederkeren, stof gemaakt door God.
De tijd is aangebroken om de waarheid door te laten dringen dat we geschapen zijn door God, in Liefde, uit stof.
De tijd voor verassing is aangebroken.
De tijd om te gaan vasten en met aandacht te zijn
De tijd voor stilte, inkeer en bezinnen.
De tijd om los te laten en ons af te keren van wat ons beschadigt.
De tijd van dankbaarheid.
Het is maar éen letter verschil vandaag, verassing en verrassing. En gek genoeg hebben beide te maken met Liefde die in het verborgene aan jou gebeurt. Liefde die jou draagt, maakt, voedt en aanspoort om die Ene Grote Liefde voorzichtig opnieuw te ontdekken, Liefde die dwars door alles heen breekt. Maar die laatste begint bij verassing…dat dan weer wel.
Komende zondag starten we in de Veenkerk met de veertigdagentijd. We gaan met het project van de kinderen mee over Petrus. Deze zondag horen we Jezus’ vraag: “Wie zeggen de mensen dat ik ben?” Petrus antwoordt voluit en overtuigd “Gij zijt de Messias”. Goed geantwoord Petrus, maar hoe weet je dat eigenlijk? En wat betekent dat vervolgens. Grote woorden, grote gevolgen. We delen brood en wijn, hartversterkers voor onderweg. Deze weg naar Pasen valt ons soms zwaar en bang te moede, tegelijk weten we dat het Leven wacht. Maar het leven, zoals zich ons dat nu aandient, is niet altijd gemakkelijk. We nemen alles mee onderweg, deze tijd in. Met de smaak van de wijn van het Koninkrijk en het brood uit de Hemel in onze mond. Zodat we niet vergeten waar t God met ons om te doen is.
Zie je zondag!