De ezel. Ik vind dat zo’n grappig en ontroerend beest. De ezel is een zogenaamd lastdier. Dat betekent dat ze veel ingezet worden om goederen en mensen te dragen. Oersterk en stronteigenwijs. Met een enorm uithoudingsvermogen. Dat betekent helaas ook dat deze dieren soms veel te veel belast en gebruikt worden, meer dan ze aankunnen. Gelukkig zijn er dan ook weer stichtingen die deze uitgebuite beestjes opvangen en verzorgen. Maar toch, het gebeurt.
In de bijbel wordt de ezel regelmatig als rijdier opgevoerd. Maria zat erop, hoogzwanger en Jezus zat erop, op weg naar Jeruzalem. Dat zijn zo even de twee bekendste. Een iets minder bekende ezel is de ezel van Bileam. Maar dat was wel een hele bijzondere ezel. Deze kon praten (‘t was trouwens een ezelin). Bileam is een Moabitische tovenaar. Moab is het land waar het volk Israël doorheen moet trekken op weg naar Kanaän. De koning van Moab ziet dat volk met angst op zich af komen en vraagt de tovenaar om Israël te vervloeken, zodat hij ze kan verslaan. Maar God verbiedt Bileam om dat te doen. Maar ja, Bileam denkt aan alle rijkdom die hem wordt beloofd en gaat toch in op de uitnodiging van de koning om Israel te vervloeken. Onderweg op zijn ezelin verschijnt er een engel van God. De ezelin ziet de engel wel, maar Bileam niet. De ezelin stopt, Bileam slaat haar en dat gebeurt een aantal keer. Totdat God de ezelin een stem geeft en ze tegen Bileam zegt: “Wat heb ik je misdaan dat je me zo mishandeld?” En op hetzelfde moment kan ook Bileam de engel zien.
Om kort te gaan, Bileam gaat uiteindelijk wel mee met de koning om Israël te vervloeken. Maar hij kan alleen maar de woorden spreken die God hem in de mond legt. En elke keer als hij zijn mond opent om te vloeken, spreekt hij zegende woorden uit over Israël.
Wonderlijk toch… dan denk je de ergste vloek uit te gaan spreken en dan kun je alleen maar woorden van leven en goedheid zeggen. Ik gun Poetin de ezel van Bileam. En een engel op z’n weg die hem tegenhoudt. Dat ook.
De gevechten in Oekraine gaan onverminderd door. Het lef en de moed van Oekraïners is verpletterend, moet ik zeggen. Ondertussen zijn er zo ontzettend veel mensen op de vlucht voor de waanzin van deze strijd, dat alle omringende landen en ook Nederland alles uit de kast halen om te helpen. Wat een opbrengst afgelopen week, 106 miljoen. Het is nodig ook. Het leed van deze verschrikking is van een enorme omvang. Het maakt klein en bescheiden en zet eigen leed ook wat in perspectief. Tegelijk kun je nooit het ene leed tegen het andere afwegen. Het is er allemaal, en bestaat tegelijk. Ik hoop op warme harten en mildheid en samenwerking waar mogelijk tussen landen en tussen mensen, om dit met elkaar op te vangen en te dragen voor zo lang als nodig is.
Komende zondag is het de tweede zondag van de veertigdagentijd. We horen over hoe de graankorrel moet sterven om leven te geven, om vruchtbaar te zijn. Dat klinkt best ingewikkeld, hoe werkt dat in ons leven? De kinderen gaan erover nadenken met hun project en Christiaan Donner neemt u wellicht mee in de overdenking hierover. Ik ben een zondag vrij, dat is ook alweer even geleden. Mooie zondag!