Met een dankbaar en opgewekt gevoel kijk ik terug op de afgelopen vieringen van Pasen. Dankbaar voor zoveel belangstelling ook en al die helpende handen. Opgewekt vanwege de energie en betrokkenheid op en met elkaar. Het was mooi en goed.
Om dan te horen dat diezelfde paasmorgen Huub Oosterhuis is overleden. Dat raakte me. Ja, hij was al de leeftijd van de kwetsbaren, maar toch… sommige mensen lijken tijdloos en onsterfelijk. Dat komt denk ik vooral omdat zijn liederen, gedichten en teksten zo wijd zijn uitgewaaierd en ontvangen. Menigeen heeft wel een lied of tekst die zo dierbaar is, dat het lijkt ‘alsof ie speciaal voor mij geschreven is’. Knap dat je dat kunt, dat je het mysterie God zo nabij hebt kunnen schrijven. Want dat is wat Huub deed.
Op zo’n beetje alle denkbare platforms schrijven collega’s, gelovigen, ongelovigen mooie woorden en gedachten over en aan Huub. Die overvloed heeft mij er wat van weerhouden dat ook te doen. Het moge duidelijk zijn, dat ook voor mij Huub Oosterhuis een zeer bepalende en invloedrijke rol heeft gespeeld in mijn theologische vorming en ontwikkeling van mijn geloof. Ik denk dat ik zonder Huub Oosterhuis nooit predikant was geworden. Hij heeft een rijke wereld van geloofstaal geopend die ruimte heeft gegeven aan het zelf op weg gaan en ontdekken. Huub creëerde de ruimte, die nodig was om me zelf te verhouden met het mysterie van dood en leven en wat of wie God is. En dat geldt denk ik voor veel mensen.
En laten we vooral die prachtige composities niet vergeten van Löwenthal en Oomen. Zij hebben er mede voor gezorgd dat de teksten van Huub ‘de lucht in gingen’, zal ik maar zeggen.
De dichter is niet meer, leve de dichter. Blijvend zijn de woorden, die rijke schat aan teksten, liederen en gebeden, die een onmisbare plek hebben ingenomen in onze collectieve geloofstaal.
Net als Karel Eijkman geloofde ook Huub Oosterhuis niet in de hemel. Ik blijf dat zo bijzonder vinden. Het leven met God is hier… in dit aards bestaan. Daarna? Het niet weten gaf beide heren meer rust dan het wel te weten. Nu weten ze…
Komende zondag zal Alain voorgaan. Ik verwacht dat er wel wat van Huub Oosterhuis gelezen, dan wel gezongen zal worden. Ik mag even een weekend mijn mond houden, ook wel eens fijn. Mooie zondag allemaal!
Lieve groet Rolinka Klein Kranenburg