Een jaar geleden…

Precies een jaar geleden bevond ik mij op Iona en het voelt werkelijk als de dag van gisteren. Ondertussen is er een jaar voorbij, en wat voor een jaar. Deze week zal ik ook jarig zijn, samen met de koning… en zo’n dag doet een mensch altijd even mijmeren… bijv. waar was ik vorig jaar op die dag. Nou…daar dus… op Iona…

Op mijn verjaardag mocht ik voorgaan in de oude Abbey in een viering van brood en wijn. Dat was zo’n beetje het mooiste en dierbaarste verjaardagskado ever. Waarom? Die plek, die mensen, die heiligheid, die intense verbondenheid tussen hemel en aarde, tussen het mysterie God en wij…(al even zo mysterieus eigenlijk…de mens). En daar doen wat mij zo dierbaar is: samen vieren. Delen. Zingen. Iona is de plek waar ik op alle gebied oplaadt, waar ik tot mijn kern kom, tot De Kern ook wel denk ik… En dat was dus een jaar geleden. Bijzonder.

Deze komende week is een week met veel gedenken en vieren. Op persoonlijk vlak: Mark en ik zijn beide in deze week jarig (resp. 5 mei en 28 april), onze trouwdag valt daar precies tussen, maar vooral en meer nog op het maatschappelijk vlak. Koningsdag, en 4 en 5 mei. Nationale feestdagen, gedenkdagen; dagen van een heel wezenlijk belang. Het stilstaan bij bevochten vrijheid, bij vrijheid an sich, bij wat voor een land we (willen) zijn. En dat nu veel waarden waarvoor gevochten is en wordt, op het spel staan, dat ook. Dagen die we niet als vanzelfsprekend mogen nemen, die niet aan kracht verliezen, maar elk jaar aan kracht winnen. Omdát niets vanzelfsprekend is. Vrijheid, vrede, leven, wie je bent en dat je zijn mag en kan…

Zojuist vernam ik dat Paul van Vliet is overleden. Alweer een icoon van woorden en teksten, van maatschappij kritisch en met een twist, het wordt wel wat leeg hier met het heengaan van die zogenaamde onsterfelijken.

Paul van Vliet heeft een heel oeuvre achtergelaten, maar deze wens en deze toast, op mensen en het leven, op niets vanzelfsprekend, maar aangesproken, op niet opgeven en hoop houden, deze toast mag klinken deze dagen en de dagen die komen: API key not valid. Please pass a valid API key.

 

Komende zondag zal Martin Snaterse voorgaan. En ook hij zal stilstaan bij deze periode van gedenken en vieren. Hij schrijft:

Fijn om weer in de Veenkerk te zijn op deze zondag. 4 en 5 mei klinken door in wat we lezen in de Schrift (Exodus 17,8-16 en Johannes 10,1-10). De woestijntocht is een leerweg. Een veertig jaren lange oefening om te leren leven uit de bevrijding. Daarvoor is het nodig dat je leert om je eigen verantwoordelijkheid te nemen. God wil dat we onze eigen strijd voeren. Dat betekent niet dat hij ons aan ons lot overlaat, integendeel. We staan er niet alleen voor. In de woestenij is er de geheven herdersstaf. God is met ons waar en wanneer we met hem zijn. In de viering klinken woorden van Dietrich Bonhoeffer, de theoloog en verzetsstrijder.

Mooie zondag met elkaar!

Reacties zijn gesloten.