Vieren in de Stille week

Pasen vieren in de Veenkerk, elk jaar zie ik er enorm naar uit en tegelijk ook tegenop. Dat laatste vooral omdat het best veel werk is, en niet alleen voor mij, maar ook voor al die vrijwilligers die meedoen. Als het dan echt Pasen is, dan merk ik altijd een enorme trots en dankbaarheid dat we met zoveel deze week hebben waar gemaakt in de breedste zin van het woord. ‘Waar’ op logistieke wijze, maar ook ‘Waar’ in de zin dat we als gemeenschap onze weg naar Pasen, via de Witte Donderdag, de Goede Vrijdag en de Stille Zaterdag hebben gedeeld, de verhalen en de emoties, de wanhoop en de hoop, stil staan bij alles wat gebroken is en daar doorheen getrokken worden in de hoop dat de liefde overwint. Gods liefde sterker dan alle dood. Elk jaar een oefening in geloof en vertrouwen…en wellicht elk jaar ietsje meer…

Dit jaar, 2023 zal er iets anders zijn, dan anders. Namelijk: we vieren op Witte Donderdag. Geen The Passion kijken met zn allen, maar wel de maaltijd houden zoals Jezus deze hield op de avond voor zijn dood. Ik ben bewust dat deze viering niet gebruikelijk is voor de Veenkerk. Toch wil ik je op het hart drukken om deze opstap naar de vrijdag en zaterdag een kans te geven. Wat mij betreft verdiept t eens te meer de betekenis van het brood en wijn delen. En ook bepaalt het onszelf bij ons eigen twijfelen en hopen… de tweestrijd die je voelt wanneer je aan Pasen denkt: het kan eigenlijk niet, het klopt niet..en toch…en toch… Het duurt een half uurtje, op donderdag tussen 19.30 en 20 uur… precies op tijd voor The Passion thuis. Dus kom!

 

Hieronder elke viering even toegelicht:

Witte Donderdag:

Alles staat klaar. Brood en wijn, precies zoals Jezus het had opgedragen. En wij zijn bij elkaar.

We weten niet wat er komen gaat, maar dat er iets komen gaat staat vast. De spanning stijgt. We weten dat het er nu op aan gaat komen. Wie Jezus is en wat hij gaat doen, of niet. Maar vooral ook: hoe wij dat gaan beleven? Ja nu, nu zeggen we dat we hem in alles zullen volgen en steunen. Toch…soms gaat een mens zo diep, daar kan geen ander bij komen. Zou dat dit zijn?

Dus we verzamelen onze krachten. We eten van het brood en drinken de wijn en gedenken en vieren de bevrijding. Er is een weg dwars door alles heen dat leidt naar een nieuw bestaan. Is dat wat er gaan gebeuren? Hoe dan?

Start 19.30

 

Goede Vrijdag:

De weg lijkt dood te lopen. Alles wat we vreesden is waar geworden. Zoals dat ook gaat in het leven zelf: je kunt t niet voorkomen dat dromen kapot slaan, dat de wereld op haar voegen schudt, dat de boze krachten het over nemen. Mensen raken steeds meer gewend aan slecht nieuws dan aan goed nieuws, zo lijkt t.

 

En wij? Hoe zitten wij hier vanavond?  We leven mee met verhalen van toen, die angstvallig dichtbij onze eigen ervaringen komen van nu, anno 2023. Goede Vrijdag gebeurt nog steeds. De zaal is donker en we gaan naar huis in de donkere nacht. Het is volbracht, zo klonk er… de vraag is: wat dan?

Start 19.30

 

Stille Zaterdag

Hopeloos verloren zijn we. Verdwaald in het donker van de nacht. Het is voorbij. De wereld is angstaanjagend stil geworden. De dood is alomtegenwoordig…

Maar dan… gloort er licht aan de horizon. Een vogel fluit. Het leven wordt wakker gekust en is onstopbaar. Onze wanhoop wordt aangeraakt en opgepakt en onze ogen worden getrokken naar het Licht: het kán niet waar zijn… het kan niet waar zijn, stamelen we.

 

In het donker van de nacht dragen we het Licht van Pasen naar binnen. Onze ogen moeten er aan wennen. Ons verdriet en onze wanhoop is niet in ene weg. Het wordt ook niet ontkend, er komt een verhaal naast…en ánder verhaal, van hoop en leven, van licht en liefde…Alsof we als herboren zijn en opnieuw worden opgericht om voluit te leven. We vieren dat wanneer we onze doop gedenken: het is de Geest die jou levend maakt..

Start 21.00

 

Paasmorgen

Nog steeds worstelen we: het kan toch niet waar zijn. Totdat we zien dat het leven uit haar voegen barst, knoppen op springen staan, vogels het hoogste lied fluiten. God is niet dood, God leeft. En we lachen door onze tranen heen. Verdriet is niet het laatste. Het is de Liefde en het Licht dat altijd weer, hoe dan ook, ons oppakt en opricht en zegt: Leef lieve mens, het is goed…

Dat vieren we, daar zingen we van, daar horen we over. Met elkaar, als opgewekt en opstandige Paasmensen.

Start 10.00

 

 

Reacties zijn gesloten.